Kvifor har distrikta eksportert menneskje?

Meir enn varer og tenester?

Jo opp og fram, lese og lære, det var medisinen. Igjen, –kan det bare sitje unnværlege menneskje og vognmenn.

Men, som råvarenasjon kan du bare strekke deg visst langt. Du kan ikkje gå tom for «netto-billeg» arbeidskraft. Då kan du heller ikkje lokke og lure arbeidskraftsreserven over i spuriøse forsøk og grunder eventyr med ukjent utfall. Slike må uansett selje til internasjonal kapital så fort det går. Både for følgje marknaden, og å få ned innlånskostnader.

Du kan heller ikkje slutte å vere råvarenasjon. Då kan jo hastige utanlandske autoritetar, føle på at dei kan gjere veg i vellinga, og fikse betre sjølv. Med eller utan lokal arbeidskraft.

Tenk på all den smittsame ufreden som er i verda no. Trur du ikkje at det kazakstanske grensvaktforbundet, den tyrkiske lærarforeininga, det ukrainske bondelaget, vil vere storveges fornøgd med å ha pensjonen sin låst i eit norsk/sveitsisk lågrentepant?

Det er fælt mange som tener på ufred, og det rammar alltid dei som sit nederst ved bordet.

Så eg håpar alle desse lokalpolitikarane, klara seg med mindre frykt frametter.

Og tilslutt ei strofe frå ein kjend song.

«Vil Gud ikkje verja By og Land,

Kann Vaktmann oss ikkje tryggja.

So vakta oss, Gud, so me kann bu

I Heimen med Fred og Hyggja!»

https://lyricstranslate.com